مقایسه رشد و تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی بند ناف جنین انسانی بر روی داربست کامپوزیتی پلی- ال- لاکتیک اسید/ هیدروکسی آپاتیت با داربست پلی- ال- لاکتیک اسید خالص

زمینه و هدف: داربست های کامپوزیتی ساخته شده از پلیمرها و سرامیک های زیست فعال، به دلیل اینکه استخوان طبیعی ترکیبی از پلیمر و آپاتیت زیستی است، کاربرد وسیعی در مطالعات مهندسی بافت استخوان پیدا کرده اند. در این مطالعه، با استفاده از پلی- آل- لاکتیک اسید (plla) و هیدروکسی آپاتیت (ha)، که به بخش معدنی استخوان انسان شباهت دارد، نانو داربست کامپوزیتی سه بعدی به روش الکتروریسی تهیه و رفتار سلول های بنیادی مزانشیمی بند ناف انسانی روی آن ها بررسی شد. هدف از انجام این پژوهش ساخت و توسعه داربستی مناسب و زیست فعال برای کاربرد در مهندسی بافت استخوان است. مواد و روش ها: در مطالعه حاضر سلول های بنیادی مزانشیمی از بند ناف انسانی جداسازی شد و برای تأیید بنیادینگی سلول ها آنالیز فلوسایتومتری صورت گرفت. سپس سلول ها بر روی نانوداربست های پلیمری plla و کامپوزیت plla/ ha(10%) کشت داده شدند. زیست سازگاری داربست ها به وسیله سنجش 3-[4,5-dimethylthialzol-2-yl]-2,5-diphenyltetrazolium bromide)mtt) مورد بررسی قرار گرفت. موفولوژی و نحوه اتصال سلول بر سطح هر دو نوع داربست به وسیله تصاویر میکروسکوپ الکترونی مورد مطالعه قرار گرفتند و در نهایت برای بررسی توان تمایزی سلول ها در سطح داربست ها، از محیط تمایزی استئوژنی به مدت 21 روز استفاده و روند تمایز طی روزهای 21 ،14 ،7 با رنگ آمیزی آلیزارین قرمز و ون کوسا بررسی شد. یافته ها: تصاویر میکروسکوپ الکترونی نگاره نشان دهنده خصوصیات سطحی مناسب در هر دو داربست بود و سلول ها نه تنها توانایی اتصال و تکثیر مناسب تری را روی نانوکامپوزیت داشتند، بلکه به لحاظ ریخت شناسی نیز از شرایط طبیعی برخوردار بودند. مقایسه نتایج رنگ آمیزی بیانگر میزان بالای تمایز در داربست کامپوزیت نسبت به داربست تنها و نمونه های سلولی بود. نتیجه گیری: برای ترمیم و بازسازی بافت استخوان داربست زیست فعال کامپوزیتی plla/haدر مقایسه با داربست plla خالص، داربست مناسب تری است.